"Praga to taki europejski Paryż"* cz.1

Próbując udowodnić tezę postawioną w temacie przejechałam 2,5h wprost z NAJLEPSZEGO KRAJU ŚWIATA na czeskie peryferie, gdzie ludzie nie znają jeszcze samogłosek,ale mają lepsze słodycze w sklepach (pisząc to umieram z przejedzenia, bo w ciągu dwóch dni zjadłam jakieś 10 000 kcal, czyli 3, jeśli nie 4 razy więcej niż wynosi moja dwudniowa norma). Zwiedzanie zaczęliśmy od zaparkowania pod hotelem i zejścia 4km pod ziemię, żeby pojechać metrem do centrum. Metro nie było ładne, ale jechało się szybko, a kiedy wyszliśmy na zewnątrz zaskoczyło nas _SŁOŃCE_.

Nie było jednak czasu na podążanie za szalonym tłumem starych Niemców, kiedy nasze brzuszki były puste.

Poszliśmy więc na śniadanie do najlepszego miejsca na świecie czyli tu, gdzie zresztą zostawiliśmy prawie całą kasę podczas naszego wyjazdu. Jako, że jestem jedyną znaną mi osobą, która musi jeść pancakes (nie naleśniki, pancakes, różnica jest znaczna!) przynajmniej dwa razy w tygodniu, skorzystałam z tego, że tutaj ktoś mi je usmaży i nie będę cała śmierdzieć jak przypalony olej i wzięłam sobie jagodowe, po których umarłam i byłam najedzona cały dzień (co nie przeszkodziło mi zjeść później jeszcze 99328923 innych rzeczy).


Nadszedł czas zakupów - szukając sklepów trafiliśmy na przecudowną kurtkę Acne, którą napotykam na swojej drodze ZAWSZE jak jestem gdzieś za granicą, ale która nie podoba się niektórym ludziom (dziwne.)

Później mierzyłam w Topshopie sukienkę, która miała duże szanse, żeby stać się moją studniówkową sukienką, ale postanowiłam się trzymać mojego pierwotnego planu i nią nie będzie.

A później poszliśmy do Vagabonda, gdzie ja czekając aż KTOŚ zdecyduje się na kupno butów oglądałam te, na które mnie nie stać, a są ładne, decydując się w końcu tylko na maxi spódnicę z H&M'a, którą chciałam kupić wcześniej, ale była za droga, a teraz jest przeceniona o połowę.

Zmęczeni zakupami wróciliśmy zameldować się do naszego hotelu. Okazało się, że mamy pokój na 10tym piętrze, z ogromnymi oknami i ogromnym parapetem, co było dość przerażające dla osoby, która nawet jadąc długimi schodami ruchomymi boi popatrzeć się w dół, ale trzeba przezwyciężyć strach, więc zrobiłam kilka foć, po czym uciekliśmy znów do centrum.

Gdzie ja robiłam zdjęcia różnym ślicznym rzeczom, bo kamienice w Pradze mają najsłodsze kolory na świecie (ŁADNE pastelowe, a nie takie okropnie toporne i sztuczne jak te, np. w Jeleniej Górze.)

Pozowałam do outfitowych foć, ale jestem gruba i brzydka, więc wyszły może tylko z 3.

Patrzyłam jak inni przechwalają się swoimi butami.

No i śmialiśmy się z ludzi, grając w dużo niemiłych zabaw, w stylu krzyczenie ,,rudypies!" za każdym razem jak zobaczy się pana z wąsem. Graliśmy do 10, ZAWSZE wygrywałam, to jedna z niewielu gier, w które jestem dobra.

No i tak chodziliśmy w jedną i drugą stronę dokumentując fakt bycia przez Pragę Paryżem (a może i nawet Wenecją!) Europy.


Aż w końcu weszliśmy na najwyższą górę świata, z której widać całe Czechy (ja umierałam, bo jak zwykle przy takich okazjach, moje prawe kolano umierało), pobyliśmy tam trochę, bo kiedy jest ciemno, to w okolicach tego dużego zamku nie ma już prawie nikogo i jest tak trochę przerażająco-fajnie, po czym żeby nie odpadła mi noga i żeby mieć dużo sił na następny dzień (czyli dziś) wróciliśmy do hotelu, mijając po drodze nielegalne walki psów!


* i tak, tak, wiem że Paryż też leży w Europie. No co wy.